Mensen die durven denken over de uitdagingen van morgen, daar streven we naar. Daarom is het onderwijs aan onze universiteit stevig verankerd in zes grote onderwijsdoelstellingen: denk breed, blijf onderzoeken, steun talent, bouw mee, verleg grenzen en kies kwaliteit.

De UGent heeft continu aandacht voor kwaliteitszorg en kwaliteitscultuur. Het UGent-kwaliteitszorgsysteem geeft voor elke opleiding informatie over de troeven van de opleiding, de sterke punten én de werkpunten.

Meer info:

Onderwijsdoelstellingen van de UGent

Kwaliteitszorg van de UGent

1. Een brede kijk: In het eerste bachelorjaar biedt de opleiding een inleiding op de geschiedenis van alle historische periodes en op de wereldgeschiedenis. In de volgende jaren van het traject bieden wij de student veel keuzemogelijkheden. Het multiperspectivisme is een hoeksteen van ons programma: bekijk elk probleem van meerdere kanten, want elk perspectief is éénzijdig. We verbinden dit met interdisciplinariteit, de band tussen geschiedenis en andere humane en sociale wetenschappen (zoals Kunstwetenschappen, Archeologie, Taal- en Letterkunde, Sociologie, Filosofie, …) is voor ons erg belangrijk.
2. Een diepe blik: Doorheen hun studie leren wij studenten om een historisch onderzoek te voeren. Vaste onderdelen daarbij zijn: het definiëren van een probleemstelling; het ontwikkelen van efficiënte zoekstrategieën om informatie te verzamelen het kritisch interpreteren van informatie etc. We stimuleren dit ook als attitude: verwacht niet dat informatie vanzelf komt en voor zich spreekt. Ga er doelgericht naar op zoek. Neem niets zomaar aan als waar, maar verwerp ook niets zomaar als onwaar. Deze vaardigheden en attitude worden aangescherpt door de sterke onderzoeksgerichtheid van ons programma. Hierin spelen praktijk- en methodologische vakken, gegeven door docenten die zelf actieve en ervaren onderzoekers zijn, een belangrijke rol.
3. Creatief en vol talent: Wij zetten sterk in op talentonwikkeling. Een goede historica/-us stelt niet alleen de juiste vragen, zij/hij formuleert ook originele hypothesen en kan haar/zijn bevindingen helder communiceren. Vanaf het eerste bachelorjaar trainen wij studenten dan ook actief in het formuleren van hypothesen en in het correct en overtuigend schrijven, spreken en debatteren.
4. Nieuwsgierig, gemotiveerd en betrokken: Wij verwachten van onze studenten dat zij nieuwsgierig en gemotiveerd zijn, maar ook dat zij zich betrokken voelen bij het onderwerp van hun studies. Geschiedenis is een sociale én humane wetenschap. Wij stimuleren studenten om achter de teksten en beelden op zoek te gaan naar de mens die de geschiedenis ‘gemaakt’ en ondergaan heeft—vijfduizend jaar terug of vijf jaar geleden. Een goed historisch onderzoek begint bij vragen naar hoe mensen leefden, waarom ze dingen deden zoals ze het deden, en hoe dat veranderde doorheen de tijd. Het historische perspectief is onontbeerlijk om onze hedendaagse samenleving te begrijpen. Een historicus moet in staat zijn het brede publiek dat perspectief te verduidelijken, een vaardigheid die we onder meer trainen in het traject Publieksgeschiedenis.
5. Alle wegen liggen open: een goed historicus is overal inzetbaar waar haar/zijn talenten en betrokkenheid haar/hem brengen, zowel in het werkveld van de geschiedenis (als wetenschapper, leerkracht, museum- of archiefmedewerker, …) als daarbuiten (in de perswereld, (overheids)administraties, studiediensten, bedrijven, ….). Tijdens de opleiding slaan we interessante bruggen naar het werkveld. Studenten die kiezen voor een 'praktijktraject' ('Archivistiek' of 'Publieksgeschiedenis') lopen stage in heel uiteenlopende instellingen zoals archieven, erfgoedcellen of musea. Vanaf 2019 wordt de opleiding tot leraar ingebouwd in de opleiding geschiedenis.

 

1. Flexibiliteit: De grote keuzevrijheid die ons programma biedt, heeft tot gevolg dat onze studenten meestal sterk geïndividualiseerde trajecten volgen op maat van hun persoonlijke interesses en omstandigheden. De opleiding zet hierbij sterk in op begeleiding en ondersteuning, bv. door de onderwijsbegeleiders in de eerste bachelor een monitoraatsfunctie te geven, door geïndividualiseerd remediëringsadvies aan te bieden en trajectbegeleiding op maat. Onze sterk gemotiveerde lesgevers zorgen samen met onderwijsbegeleiders en assistenten voor voortdurende feedback. Sterke studenten worden aangemoedigd om het 'honoursprogramma' te volgen. Wie interesse heeft voor projectmatig onderzoek, en misschien zelfs een doctoraat wil overwegen, kan hiervoor in de master het vak 'Project' volgen, inclusief een stage in een onderzoeksteam binnen of buiten de universiteit.
2. De opleiding hecht groot belang aan de betrokkenheid van onze studenten. De opleidingscommissie kan steeds rekenen op een gedreven delegatie van studenten en er is tevens een nauw contact tussen de opleiding en de studentenvereniging (‘Vlaamse Geschiedkundige Kring’). Studenten worden steevast betrokken bij het beleid van de opleiding via focusgroepen en eventuele werkgroepen. Dit laat toe om problemen in een vroege fase bepaalde verzuchtingen te detecteren en om ons programma in het belang van de studenten voortdurend te actualiseren.
3. Ook de betrokkenheid van het niet-academische werkveld neemt een belangrijke plaats in binnen de kwaliteitszorg van de opleiding. Op verschillende manieren staan we in contact met de wereld buiten de universiteit: door onze actieve en goed uitgebouwde alumnivereniging (‘Oud-Studenten Geschiedenis Gent’ (OSGG)), de lerarenopleiding Geschiedenis en het Instituut voor Publieksgeschiedenis. Verder onderhouden we nauwe contacten met archieven, musea en onderzoeksinstituten in binnen- en buitenland
4. Internationalisering is een ander sterk punt van de opleiding. Vooral in de master en hogere bachelorjaren worden vaak buitenlandse gastdocenten uitgenodigd voor individuele lessen of workshops (‘Internationalisation@Home’). De opleiding heeft bijna 60 lopende Erasmus-akkoorden met universiteiten over heel Europa. Ze participeert in twee internationale masterprogramma’s (‘Food History’ en ‘Global Studies’) en in het permanente vormingsprogramma ‘Low Countries Studies’. In de hogere jaren bieden we een aanzienlijk pakket keuzevakken aan in het Engels . Deze vakken worden worden jaarlijks gevolgd door een zeer diverse mix van Vlaamse en buitenlandse studenten.

 

1. De opleiding blijft bezorgd over de hoge uitval in (vooral) het eerste bachelorjaar. Samen met de collega’s van het facultaire monitoraat, de studentenvertegenwoordigers en –verenigingen willen we (nog) sterk(er) inzetten op continue begeleiding en tijdige remediëringsgesprekken. We blijven onze onderwijsbegeleiders inzetten in het eerste jaar en we hebben als doel om deze groep verder te laten bijscholen zodat zij op een gepaste manier kunnen inspelen op de noden van onze eerstejaars.
2. Eenzelfde bezorgdheid leeft rond de zgn. studieduurverlenging: het hoge aantal studenten dat niet tijdig bachelor- en masterproef klaar krijgt. De opleiding bereidt een vademecum voor dat de evaluatiecriteria voor de bachelorproef verduidelijkt. Voor de masterproef komt er een tussentijds evaluatie/presentatiemoment bij de aanvang van het tweede semester.
3. Het aantrekken van een meer diverse studentenpopulatie, vooral van studenten met een migratie-achtergrond, blijft een uitdaging. Samen met de studentenverenigingen en de trajectbegeleiders willen wij inzetten op een diversiteitsbeleid van in de eerste bachelor. De onderwijsbegeleiders zullen hierin een centrale rol spelen.
4. De kennis van vreemde talen van vele studenten is problematisch. Hierbij gaat het niet enkel om historische talen (Oudfrans, Middelnederlands, Latijn, Grieks). Ook de kennis van modern Frans of Duits is vaak zwak. Dit zorgt voor moeilijkheden bij het lezen van essentiële bronnen en literatuur. We willen hier nauwer samenwerken met het Universitair Centrum voor Talenonderwijs om bv. via zomer- en avondcursussen te remediëren.
5. Onze studenten worden de laatste jaren steeds handiger in het gebruiken van nieuwe media, in het opsporen van online informatie, en in het voorbereiden van presentaties met programma’s als Powerpoint. Wij stellen echter vast dat hun vooral hun schrijfvaardigheid (en in minder mate hun spreekvaardigheid) vaak (te) laag is. Dit probleem stelt zich sterk in het eerste bachelorjaar waar het de slaagkansen ondermijnt, maar het blijft ook in de latere jaren een pijnpunt dat de verdere beroepskansen van onze afgestudeerden aantast. We zetten nu al in op een vroege detectie door vanaf de eerste weken kleine schrijfopdrachten te geven en gebruik te maken van de bestaande academische zelftesten. Samen met Taalonthaal willen we het academisch Nederlands van onze studenten verder versterken. Bij de evaluaties en feedback zullen we extra aandacht besteden aan taal.

   

Deze opleiding is geaccrediteerd door de NVAO, de accreditatie werd verlengd onder het positief besluit instellingsreview in 2017. Screening van de monitor door het Onderwijskwaliteitsbureau van de Universiteit Gent staat gepland in de periode 2021 – 2024.

Deze informatie werd laatst bijgewerkt op 01/06/2021.
Heb je vragen of suggesties over deze publieke info, neem dan contact op met de opleiding.

Vertrekkend van mijn studierichting in het secundair onderwijs (Grieks-Latijn) en mijn voorkeur voor de geschiedenislessen was een opleiding geschiedenis al snel een van de opties. Toch heb ik lang getwijfeld om eventueel talen en misschien zelfs rechten te gaan studeren. Uiteindelijk ben ik enkel naar de infodag van geschiedenis geweest, waardoor ik dan ook werd overtuigd. De overgang leek nogal vanzelf te gaan. En toch had ik zeer grote moeite om me aan te passen aan de volle maand examens in januari waarbij de druk en de sociale afzondering toch wel zeer groot was. Ik heb mij ook een nieuwe studiemethode moeten aanmeten: daarvoor ben ik te rade gegaan bij de studiebegeleiders van het monitoraat.

Ik zit in het praesidium van de VGK en dat blijkt zeer haalbaar, vooral omdat de kring op het ritme van een academiejaar werkt met pauzes in de examenperiodes. Hiernaast volg ik ook Spaanse lessen ter voorbereiding op mijn Erasmus van volgend jaar. De drukte zorgt ervoor dat je je dagen en weken goed gaat plannen, waardoor het allemaal wel doenbaar en leuk blijft.

In het secundair studeerde ik af uit de richting Ec-Mt. Wetenschappen en sport interesseerden me het meest waardoor ik ervoor koos om kinesitherapie te volgen in Gent. Maar omdat ik te weinig basis had in de wetenschappen en pas heel laat in gang schoot om te leren, stopte ik ermee. Daarna liet ik me beter informeren en kwam ik uit bij 2 opleidingen die beter bij mij zouden passen: geschiedenis en politieke wetenschappen. Na enkele infosessies koos ik dan toch voor geschiedenis omdat je daar een minor kan kiezen. Ik koos voor de minor politieke wetenschappen want ik ben van plan om zeker ook een master in de politieke wetenschappen te behalen. Beide opleidingen brengen me dichter bij mijn droom: ik zou graag diplomaat worden en daarvoor is een goede historische en politieke kennis een vereiste.

In het secundair volgde ik Wetenschappen-Wiskunde (6 uur). Er werd van mij verwacht dat ik dus ook iets in die aard zou gaan studeren. Maar de gedachte dat ik nog meer fysica en wiskunde en biologie zou krijgen, maakte me depri. Vanaf dat moment ben ik meer beginnen nadenken over eventuele andere opleidingen en wat mijn échte interesses eigenlijk zijn. Al snel besefte ik dat ik geschiedenis veruit het leukste vak vond, er nooit moeite voor moest doen en al die jaren heel goede punten ervoor had. Ik herinnerde me dat ik geschiedenis ook al in het lager onderwijs heel boeiend vond en besefte ook dat de helft van mijn boekenkast gevuld was met verhalen die zich in het verleden afspelen. Ik was eerst vrij geschokt dat ik niet eerder beseft had dat geschiedenis eigenlijk dé richting voor me was. Uiteindelijk heb ik verschillende infodagen bijgewoond van meerdere opleidingen, ben alle cursussen gaan inkijken en heb me super grondig geïnformeerd. Ik koos voor geschiedenis omdat ik wist dat ik enkel de gigantische cursussen kon studeren als het onderwerp me écht interesseerde.

Het eerste jaar is bijzonder goed verlopen, veel beter dan verwacht zelfs. In het begin is het heel moeilijk in te schatten hoeveel je precies moet studeren, hoe de vragen gesteld zullen worden, hoe streng er verbeterd wordt ... De professoren helpen je hier wel bij door voorbeeldvragen te geven. Toch blijft het de eerste keer echt gissen. Persoonlijk had ik de eerste examens eigenlijk overschat. Ik was voor alles ruim geslaagd. Volgens mij is het belangrijk ervoor te zorgen dat je steeds de structuur van je cursus goed doorhebt en verbanden kunt leggen. Het is beter van je hele cursus de grote lijnen te kennen dan alle details te studeren en dan niet klaar te geraken. Zorg er ook voor dat je tijdens het academiejaar reeds al je cursussen grondig hebt doorgenomen. Door herhaling heb je immers de grootste kans op succes.

Win zoveel mogelijk informatie in bij je secundaire school, ouders, vrienden, studenten die de opleiding al hebben aangevat, op informatiedagen ... Kies iets wat je interesseert want je zal er veel tijd en energie in moeten steken. Kies ook iets wat je denkt te zullen aankunnen. Er is niets zo frustrerend dan voor een opleiding te kiezen waar je je dood voor werkt, maar waar je dan de resultaten niet naar behaalt. Voor mensen die een passie hebben voor geschiedenis, maar ook voor de actualiteit en talen is geschiedenis een heel goede keuze. Het voordeel is ook dat je via de minor verschillende vakken uit een andere opleiding opneemt waardoor je nog een basis kunst, rechten, economie ... kunt opbouwen.

Ik raakte reeds heel jong geïnteresseerd in geschiedenis. Aanvankelijk wou ik dan ook die opleiding volgen na mijn secundair. Maar velen uit mijn omgeving vroegen me: "Wat ben je daar nu mee?". Ik begon te twijfelen en koos uiteindelijk om iets anders te gaan studeren aan de UGent. Geschiedenis bleef mij echter boeien en mijn studies liepen niet van een leien dakje. Ik besloot dus om toch geschiedenis te gaan studeren. Ik informeerde mij bij leeftijdsgenoten die wel voor geschiedenis hadden gekozen en ik bladerde door cursussen. De doorslag was uiteindelijk de passie en de interesse voor het verleden. Geschiedenis kan je in mijn ogen enkel studeren als het verleden je boeit.

Vooraf word je door iedereen aangesproken over 'de grote stap' en in de eerste maanden krijg je van iedereen de vraag of het wat lukt. In feite is dat voor mij persoonlijk allemaal zeer goed meegevallen en had ik niet echt het gevoel dat het om zo'n grote stap ging. Ik had dan ook veel zin om aan een nieuw deel in mijn leven te beginnen. Uiteraard moet je je de eerste weken en maanden aanpassen: je komt terecht in een compleet nieuwe omgeving met nieuwe mensen, nieuwe manier van leven (meer vrijheid, pendelen, onregelmatige uren). Het moment waarop het verschil tussen secundair en hoger onderwijs voor het eerst duidelijk werd, was volgens mij bij de examens en meer bepaald de manier van vraagstelling op het examen. Pas toen kreeg ik eigenlijk voor het eerst een idee van wat er van mij verwacht werd, met het gekende resultaat tot gevolg: tegenvallende resultaten. Toch heb ik eigenlijk nooit aan opgeven gedacht. Wel zat ik tijdens dat eerste jaar met de twijfel of ik wel de juiste keuze had gemaakt. Bij het overlopen van alternatieven kwam ik echter altijd weer bij geschiedenis uit.

Er is zeker nog plaats voor vrije tijd en dat vind ik ook broodnodig. Als je als student je enkel maar kan/mag focussen op je schoolwerk is dat een beetje triest. Het is misschien ook een indicatie dat het een beetje te zwaar is voor jou. Ik heb een aantal hobby's en ik probeer daar toch consequent mee bezig te zijn, naast het schoolwerk. Tijdens de examenperiode ligt alles vanzelfsprekend stil en in drukke tijden met deadlines wordt er ook al eens geschoven. Maar ik hou eraan om mij buiten de school nog te blijven amuseren en ook daar doelen te stellen en die te behalen. Dat is voor mij minstens zo belangrijk als mijn academische opleiding.

De opleiding geschiedenis geeft je een brede basis. Je leert uit een massa informatie de essentie te halen en informatie te verzamelen en te synthetiseren. De algemene vakken in het eerste jaar en de minorvakken in het 2de en 3de jaar zorgen er ook voor dat je niet te veel een vakidioot wordt. Je hebt ook een grote vrijheid (vanaf het tweede jaar) om zelf vakken te kiezen. Dat heeft voordelen, maar ook nadelen. Je lessenrooster proberen samenpuzzelen zonder overlapping is een zeer moeilijke oefening en ook de examendata vallen niet altijd goed. Je kan natuurlijk wel meer doen wat je interessant vindt en waarmee je verder wilt gaan, later in de opleiding. Door de vele papers die je in het tweede jaar moet schrijven, worden de momenten waarop je tijd hebt voor andere zaken wel schaarser. De vele uren die je in archiefinstellingen en bibliotheken doorbrengt - vaak in andere steden - is vrij belastend en tijdrovend. Je moet dus wel af en toe een rustmoment voor jezelf inbouwen.

De stap naar de universiteit was vrij groot. De grootste verandering was voor mij de zelfstandigheid die verwacht wordt van de student. In het secundair word je voor elke stap begeleid en er zijn veel tussentijdse testen en taken. Op de universiteit wordt meer gewerkt met grote deadlines en grote hoeveelheden tegen het examen. Mijn eerste jaar verliep niet echt zoals verwacht: de hoeveelheid leerstof bleek veel groter dan verwacht en tegen de eerste examenperiode was ik dan ook niet genoeg voorbereid. Het duurde bij mij bijna 2 jaar eer ik echt aangepast was aan het verwerken van grotere hoeveelheden leerstof en aan het stellen van mijn eigen deadlines en prioriteiten. Ook al waren mijn punten vrij slecht en moest ik mijn 1ste jaar opnieuw doen, heb ik toch doorgezet omdat het me eigenlijk nog altijd enorm interesseerde en mijn ouders het me ook toelieten. Nu lukt alles in de 2de bachelor ook veel beter. Als minor koos ik politicologie omdat het in de lijn van mijn interesses in de geschiedenis lag. Ik heb mijn studieaanpak grondig moeten veranderen, vooral de zelfdiscipline was enorm nodig om er door te geraken. De eerste twee jaren zat ik niet op kot, maar dit jaar wel en dat blijkt voor mezelf een betere optie te zijn, want nu ben ik veel verantwoordelijker en leg ik mezelf ook een strakker schema op.

Ik had al vrij vroeg in het zesde jaar, in november ongeveer, een vaag idee van wat ik wou gaan studeren. De opleidingen waarmee ik in mijn hoofd zat, behoorden alle tot het gebied van de Letteren: geschiedenis, talen, filosofie en archeologie. Ik ben dan naar een infodag geweest van de UGent en van de KU Leuven. Daarnaast heb ik verschillende brochures doorgenomen en heb ik mij geïnformeerd bij enkele mensen die al aan de unief studeerden. Redelijk snel ben ik uiteindelijk uitgekomen bij geschiedenis. Wat belangrijk is bij je studiekeuze is dat je je goed informeert over welke vakken je precies allemaal krijgt, wat de mogelijkheden zijn in het tweede en derde jaar, wat de 'filosofie' is van de opleiding en dergelijke. Verschillende brochures, aangeboden tijdens infodagen, en websites (zoals die van de UGent met de studiegids) helpen je hierin al een heel eind op weg.

Vóór mijn 6de jaar secundair had ik absoluut geen idee wat ik zou studeren en was ik er eerlijk gezegd ook niet echt mee bezig. Tijdens het 6de jaar had ik dan het gevoel wat in het hele gebeuren 'gesmeten' te worden, waardoor ik nogal overrompeld werd qua aanbod. Uiteindelijk lag al vrij snel vast dat ik richting de Gentse universiteit zou komen (hogeschool is nooit echt in me opgekomen) en was ik vooral geïnteresseerd in de opleidingen van de Letteren en Wijsbegeerte waar ik voornamelijk twijfelde tussen geschiedenis en Oost-Europese talen en culturen. Uiteindelijk heb ik rond de paasvakantie beslist dat het geschiedenis zou worden na het bijwonen van de specifieke infodagen van de twee richtingen en het raadplegen van websites, brochures e.d. Talen interesseerden mij eveneens, maar in geschiedenis moet je ook vaak terugvallen op taal. Bij mijn latere kansen op de arbeidsmarkt heb ik eigenlijk niet stilgestaan: ik heb puur uit interesse gekozen. Achteraf gezien niet de meest voor de hand liggende maar volgens mij wel de juiste keuze. Studeren aan een universiteit is volgens mij veel meer dan klaargestoomd worden voor een verdere carrière.

Kies voor die opleiding die jou het meest interesseert. Het heeft geen zin al vóór je studies oog te hebben voor de arbeidsmogelijkheden die je diploma zou bieden want eerst moet je dat diploma behalen. Als je opteert voor iets wat je interesseert, zul je er meer moeite voor doen en is de kans dus groter dat je ook slaagt. Infodagen zijn interessant en aan te raden maar het echte leven aan de universiteit moet je simpelweg ervaren. De lessen bijwonen moet je (proberen te) doen. Uit een gesproken betoog haal je nog eens zoveel informatie als wat in de cursus staat.

Ik zit nu in mijn laatste jaar geschiedenis en ben van plan om nog een opleiding bij te studeren (waarschijnlijk Arabisch in Oosterse talen en culturen). Ik heb het vage plan om daarna mee te doen aan het diplomatenexamen. Andere toekomstplannen heb ik voorlopig niet. Ik zie geschiedenis als dé basisopleiding bij uitstek. Je kunt zoveel richtingen uit met een diploma geschiedenis. Geschiedenis studeren geeft je ook een belangrijk aantal vaardigheden mee, zoals het kritisch kunnen verwerken van informatie en het kunnen schrijven van een degelijke, wetenschappelijke tekst.