Mensen die durven denken over de uitdagingen van morgen, daar streven we naar. Daarom is het onderwijs aan onze universiteit stevig verankerd in zes grote onderwijsdoelstellingen: denk breed, blijf onderzoeken, steun talent, bouw mee, verleg grenzen en kies kwaliteit.

De UGent heeft continu aandacht voor kwaliteitszorg en kwaliteitscultuur. Het UGent-kwaliteitszorgsysteem geeft voor elke opleiding informatie over de troeven van de opleiding, de sterke punten én de werkpunten.

Meer info:

Onderwijsdoelstellingen van de UGent

Kwaliteitszorg van de UGent

1. Multiperspectivisme: ons opleidingsprogramma brengt verschillende praktijkgerichte en theoretische perspectieven samen. We leggen ook verbanden met aanverwante domeinen zoals geneeskunde, biologie, biomedische wetenschappen, veehouderij (zoötechnie), ethiek en dierenwelzijn, landbouwkunde.
2. Talentontwikkeling: in eerste bachelor combineren we medische basiswetenschappen met een ruime aandacht voor specifiek diergeneeskundige aspecten. Op die manier bieden we studenten een solide basis voor de rest van de opleiding en voor het latere beroep van dierenarts. De diversificatie in afstudeerrichtingen biedt aan elke student de kans om het curriculum aan te passen in functie van de eigen interesses.
3. De verankering van theorie en praktijk gebeurt bij uitstek in onze dierenkliniek. Onder de deskundige begeleiding van veterinaire specialisten worden onze studenten tijdens hun stages binnens- en buitenshuis gestimuleerd tot probleemoplossend en kritisch denken. Een eerste contact met de praktijk gebeurt via de afstudeerstage.
4. Onderzoek: met diergeneeskunde kiezen studenten voor een opleiding met een sterke onderzoeksbasis. Onderwijs en onderzoek worden in het programma geïntegreerd door de docenten, telkens experten in het eigen onderzoeksdomein.
5. Internationalisering: we vinden het belangrijk om onze studenten aan te zetten tot een internationale ervaring. Vanaf academiejaar 2017-2018 biedt ons programma de ruimte voor internationale mobiliteit. Dit kan via een kortdurende stage of een langere kliniekmodule in het buitenland (major kliniek internationaal).

 

1. Onze opleiding is een dynamische opleiding die rekening houdt met nieuwe ontwikkelingen in de samenleving. Dankzij onze nauwe contacten met het brede werkveld volgen we nieuwe tendensen op de voet en sturen we het programma bij waar nodig.
2. Onze studenten beschouwen we hierbij als volwaardige partners. Onze studentenvertegenwoordigers leveren waardevolle bijdragen aan het dagdagelijks bestuur van onze opleiding. Daarom moedigen we onze studenten aan om gebruik te maken van hun recht op inspraak.
3. Internationale erkenning: onze opleiding staat er in het buitenland om bekend dat zij goed opgeleide dierenartsen aflevert en onze kliniek is één van de grootste universitaire dierenziekenhuizen in Europa. De erkenning die onze opleiding krijgt van de European Association for Establishments of Veterinary Education (EAEVE) is hiervan een bewijs.
4. Gemotiveerd lesgeversteam: de opleiding wordt gedragen door geëngageerde lesgevers uit verschillende disciplines. Onze lesgevers combineren hun onderzoeksexpertise met een passie voor onderwijs en een gedrevenheid om zich te blijven inzetten voor de kwaliteit van de lessen die ze geven.
5. Studiebegeleiding: we hechten veel belang aan een goede communicatie met en ondersteuning van onze (toekomstige) studenten. Tijdens de studies kunnen studenten terecht bij de studietrajectbegeleider en bij de individuele docenten. Studenten met specifieke noden kunnen een beroep doen op extra begeleiding.

 

1. Evaluatie en feedback: we willen inzetten op meer competentiegericht onderwijs met de daarbij passende evaluaties en examens. Daarnaast willen we onze studenten nog beter informeren en hen aanmoedigen om meer gebruik te maken van vaste feedbackmomenten.
2. Multiperspectivisme: in onze opleiding komen studenten in contact met verschillende perspectieven, die bijv. tot uiting komt in de wisselwerking tussen theorie en praktijk, of de mogelijkheid om keuzevakken te volgen aan andere faculteiten. De bestaande initiatieven staan op dit moment echter nog te veel op zichzelf. De opleiding wil daarom werk maken van een overkoepelend beleid dat deze initiatieven samenbrengt en versterkt.
3. Onderzoekscompetenties: we willen meer inzetten op de ontwikkeling van onderzoeksvaardigheden doorheen het volledige studieprogramma en voor alle studenten. We willen dit bereiken via volgende actiepunten:

• een leerlijn onderzoeksvaardigheden die op een logische en stapsgewijze manier toewerkt naar de masterproef
• bepaalde competenties uit de afstudeerrichting onderzoek openstellen voor alle studenten
• een duidelijkere afbakening van de praktijk- en onderzoekscomponent in het vak “Masterproef I”

  

Deze opleiding is geaccrediteerd door de NVAO, de accreditatie werd verlengd onder het positief besluit instellingsreview in 2022. De kwaliteit van deze opleiding werd gevalideerd door een kwaliteitstoets in de vorm van een peerleerbezoek in 2016. Screening van de monitor door het Onderwijskwaliteitsbureau van de Universiteit Gent staat gepland in de periode 2021 – 2024.

Deze informatie werd laatst bijgewerkt op 01/02/2023.
Heb je vragen of suggesties over deze publieke info, neem dan contact op met de opleiding.

Wat ik vooral moeilijk vond aan de overgang van secundair naar universiteit was dat je plots alles zelf moest regelen. Je kunt niet meer verwachten dat ze je handje gaan vasthouden. Het is moeilijk om te weten hoeveel je precies moet doen en wat ze precies van je verwachten, maar met de hulp van wat oudere studenten valt het wel mee. Ondanks dat je steeds meer leerstof moet verwerken, valt het tweede jaar toch beter mee dan het eerste. Je kent het klappen van de zweep al ongeveer, bent iets minder onzeker en je gaat gewoon door.

Ik had tijdens het eerste semester al flink gewerkt, weinig lessen gemist en had mezelf voorgenomen alles te geven wat ik had. Kort voor de eigenlijke examenperiode hadden we reeds een praktisch examen waarvan we een deel van de resultaten kenden. Die waren goed voor mij, dus wist ik al deels dat ik goed bezig was. Ik ben dus op dezelfde manier blijven werken voor de eigenlijke examenperiode. Die heb ik goed afgewerkt. Ik wist dat ik mezelf niet veel te verwijten had, mocht het niet gelukt zijn. Ik was geslaagd in het eerste semester en ben op dezelfde manier blijven werken in het tweede semester. Maar ik wist toen al wat beter hoe alles te doseren. Zo ben ik dan op het einde van het jaar geslaagd in eerste zit met de grootste onderscheiding. Over tweede zit kan ik tot nu gelukkkig niet meespreken. Ik ga altijd voor het maximum en wil weten wat mijn fouten zijn, want daar leer ik heel veel uit! Ik heb niet bepaald vakken gehad die me minder lagen, de vakken die mij wel het beste liggen, zijn die waar ik me kan uitleven, waar ik alles erbij mag sleuren en moet redeneren, dat is voor mij de grootste uitdaging, niet klakkeloos reproduceren. Mijn studiemethode is als volgt: zo weinig mogelijk lessen missen want zo heb je de stof al eens gehoord; alles aanduiden tegen dat de blok begint; alles herhalen in de blok (de zwaarste periode); de examenperiode zelf veel rusten (minder zwaar, wel veel stress). Mijn manier van werken is niet veranderd, maar het rendement is sterk verhoogd.

Informeer je goed over zoveel mogelijk studierichtingen. Laat je niet sturen door je ouders. Laat je niet ontmoedigen door commentaren van leerkrachten in het secundair. Onthou dat je met motivatie al heel erg ver komt. Om een idee te krijgen van de cursussen denk ik dat het best is om een student uit de opleiding zelf aan te spreken. De cursussen liggen ook ter inzage op de infodag of je kan ze raadplegen in de infotheek van de afdeling Studieadvies in het Ufo.

Geniet van de vrijheid die je krijgt, en ga niet te sterk af op dingen die je van andere mensen hoort. Ontwikkel een eigen manier van studeren. Iedereen studeert anders, dus laat je geen manier van werken opdringen. Sommige mensen hebben veel tijd nodig, anderen weinig tijd, maar dat kan je alleen zelf inschatten. Durf je mond opentrekken als je vindt dat het ergens misgaat, want alleen zo zal er ooit iets veranderen. Trek je niet te veel aan van af en toe slechte cijfers. De beste dierenartsen zijn zeker niet noodzakelijk de beste studenten, of op kliniek de grootste mouwvegers.

Denk na over werkgelegenheid alvorens je je keuze maakt, maar overschat die factor niet te hard. Als je werk wilt vinden, zal je dat vinden, desnoods in het buitenland. Baseer je keuze vooral op wat jij jezelf later ziet doen, wat je echt interesseert. Wat de opleiding diergeneeskunde betreft: begin er niet ondoordacht aan, besef dat het een van de zwaarste opleidingen is en dat je bepaalde zaken zult moeten opgeven om het te halen. Als je je keuze gemaakt hebt, ga er dan ook voor, en werk van in het begin hard. Diergeneeskunde is geen richting waarin je enkel studeert tijdens de examens. Infodagen zijn een must om de juiste info te verzamelen. Studiekiezers moeten zich realiseren dat het een zware opleiding is. Praat daarom ook met studenten uit de opleiding.

In het secundair onderwijs had ik niet echt een voorkeur voor een bepaalde cluster van vakken (talen, wetenschappen, wiskunde). Ik deed het allemaal graag. In het 6de secundair had ik een luxeprobleem: wat moet ik kiezen? Al vlug werd duidelijk dat het iets wetenschappelijks zou worden. Op de SID-in dagen ben ik informatie beginnen verzamelen over alles wat ook maar enigszins wetenschappelijk was: bio-ingenieur, burgerlijk ingenieur, industrieel ingenieur, geneeskunde, diergeneeskunde ... Ik ben ook met die mensen gaan praten en een vertegenwoordiger van de diergeneeskunde heeft me overtuigd. Toen ik thuiskwam, was het beslist! Ik heb er totaal geen spijt van, de opleiding ligt me enorm: variërend hard werken op de baan, kennis en handigheid ... Kortom: SID-ins zijn een aanrader! Na de infodag van diergeneeskunde heb ik bij al mijn lesgevers bevraagd of het iets voor mij was. Toen ik hun goedkeuring kreeg, ben ik er maar volledig voor gegaan.

Mijn hobby is muziek (altviool) en dat valt moeilijk te combineren met mijn studies diergeneeskunde. Tijdens de week speel ik bijna niet. Andere hobby's zoals tekenen of sporten heb ik zo goed als achterwege gelaten. Na een lange dag op de unief wil ik vooral rustig een filmpje kijken ofzo, ik heb weinig fut om nog iets anders te doen. Tips aan de jongeren van het zesde jaar secundair: diergeneeskunde is een opoffering van je vrije tijd, maar als je het graag doet, krijg je er veel voor terug. Je hebt best voldoende wetenschapsvakken in je studierichting. Je moet erg gedreven zijn, 'snel', en steeds je doel voor ogen houden. Het is soms hard, maar ook leuk! Infodagen zijn zeer interessant maar je weet niet waaraan je begint totdat je er echt mee bezig bent.

Ik wist van jongsaf aan wat ik wilde doen. In de aanloop naar het hoger onderwijs heb ik een aantal infodagen bijgewoond. De overgang was uiteindelijk voor mij toch redelijk groot. De eerste examenperiode was zeer stresserend: het was een periode van enorme onzekerheid en een duik in het onbekende. In de loop van mijn opleiding ben ik een jaar gestopt met studeren omdat de studie veel te veel energie van mij vroeg. Ik heb begeleiding gezocht voor het studeren, omdat de druk om te presteren veel te hoog is en ik daar moeilijk mee om kon gaan. Die begeleiding heeft me een goed stuk vooruit geholpen. Van vrije tijd is in het laatste jaar geen sprake meer. Trouwens, gedurende heel de opleiding was het zeer moeilijk om tijd te maken voor hobby's.

Als kleuter al wou ik dierenarts worden en ik heb heel mijn secundaire schoolcarrière in functie daarvan gepland. Dus eerst Latijn, om het vanbuiten leren te trainen, en de twee laatste jaren wiskunde-wetenschappen om zeker voldoende wetenschappelijke achtergrond gehad te hebben. Doordat ik zo vroeg 'zeker' was van wat ik wou gaan doen, had ik mij zeer grondig geïnformeerd en was ik heel goed voorbereid. Achteraf bekeken echter vond ik veel verhalen 'bangmakerij' en vond ik zelf mijn eerste bachelor in de diergeneeskunde veel gemakkelijker en relaxter dan mijn laatste jaren secundair. Als ik nu terugkijk, denk ik echter dat ik vooral dierenarts wou worden omdat ik dat nu eenmaal altijd al gewild heb. Ik doe de opleiding supergraag en vind alles even interessant, maar ik zal waarschijnlijk nooit praktijkdierenarts worden omdat ik het werk te zwaar vind. Gelukkig zijn er met een diploma in de diergeneeskunde tal van andere jobmogelijkheden die een rustiger bestaan bieden.

Als kind wou ik al dierenarts worden. Het lag al heel lang vast, al heb ik mij ook opengesteld voor mogelijke andere richtingen die mij interesseerden: sterrenkunde/astrofysica, conservatorium muziek en diergeneeskunde. Onzekerheid over wiskunde, nog minder werkzekerheid bij muziek en ik zag mezelf later meer elke dag met dieren bezig zijn, dan met planeten e.d. Ik ben ook naar infodagen geweest en in mijn secundaire school was er een dag georganiseerd met studenten uit verschillende richtingen die hun cursussen van hoger onderwijs mee hebben. Aan hen kon je ook je vragen kwijt. De overgang verliep zoals ik had verwacht, het verliep dus redelijk goed. Uiteraard was het de hoeveelheid cursus die enorm toenam. Het eerste jaar was zwaar, maar ik was geslaagd. Ik had hard gewerkt tijdens het jaar, dus ik wist dat dat in het 2de semester ook nodig zou zijn. Ik heb vooral geworsteld met fysica en organische chemie: eerst alles goed begrijpen en dan bij oefeningen inzien wat je juist moet gebruiken. Daarnaast speelde de hoeveelheid bij dierkunde mij parten.

Als je het echt wilt, dan kun je gerust diergeneeskunde gaan doen. Motivatie is even belangrijk als de mate van intelligentie. Vergeet wat je hebt gezien op tv. Tv met geur zou je snel op andere gedachten brengen. Er bestaan ook niet-schattige dieren!

De overgang naar de universiteit was echt een grote stap. Vooral het gevoel niet langer een persoon maar echt een nummer te zijn was zwaar. Men houdt je niet meer bij het handje, je proffen kennen je niet, dus kan je ook niet rekenen op hun medeleven als je eens een slechte test aflegt. Je krijgt niets van taken om je vakken te herhalen en wanneer de examens er dan plots zijn, is het echt serieus schrikken. De eerste examenperiode (na kerst) was voor sommige vakken een hel. De hoeveelheid te verwerken leerstof en het feit dat ik er op voorhand eigenlijk niets voor had gedaan, zorgden ervoor dat ik serieus wat afgezweet heb. De tweede examenperiode had ik al iets meer op voorhand gedaan, maar nog niet echt fantastisch veel. Het was voor mij dan ook een grote verrassing dat ik in de eerste zittijd geslaagd was. De jaren daarna heb ik me wel nooit meer zo laten foppen en wat meer tijdens het jaar zelf gewerkt. Mijn studiemethode is eigenlijk (toen ik die had gevonden) constant gebleven. Ik ben ook altijd dezelfde opleiding blijven volgen, wat waarschijnlijk niet het geval was geweest indien ik in het eerste jaar niet geslaagd was. Voor mij zou de opleiding een veel groter praktisch deel moeten omvatten. Ik heb nu keuzevak stage genomen om zoveel mogelijk praktijkervaring op te doen en keuzevak tropische diergeneeskunde om wat meer over exotische diersoorten te weten te komen.

Het eerste jaar was een echte verademing. De vakken interesseerden me, ik had de volledige vrijheid om op míjn manier te studeren en op momenten die mij het best liggen. Er was geen continue betutteling van leerkrachten meer. Je moet meer zelfdiscipline aan de dag leggen. Voor mij was dat geen probleem en ik heb dan ook echt genoten van mijn eerste jaren aan de universiteit. De eerste examenperiode was spannend, maar op een aangename manier in de zin dat al het werk dat je tijdens het blokken had verricht beloond werd door het vlot kunnen invullen van de examens. Persoonlijk vind ik de grootste beloning voor het leren niet de goede punten achteraf maar het gevoel net een goed examen ingediend te hebben. Na hard leren je nieuw verworven kennis kunnen tentoonspreiden is leuk. De moeilijkste vakken zijn voor mij ook de leukste vakken omdat de voldoening dan groter is als het goed gaat. Met de wetenschappelijke vakken heb ik nooit moeilijkheden gehad. Zelfstudie en overleg met medestudenten bij dingen die je niet snapt is voor mij persoonlijk de beste methode om bepaalde vakken te studeren. Persoonlijk vind ik voor de opleiding diergeneeskunde de stap van de bachelorjaren naar de masterjaren een veel grotere stap dan de stap van secundair naar universiteit. De masterjaren zijn veel zwaarder dan de bachelorjaren. De cursussen zijn dikker, je krijgt meer vakken in het 1ste semester, er moet een masterproef geschreven worden, en je moet veel kliniek doen.

Tijdens mijn jeugd ben ik altijd gefascineerd geweest door de natuur en door dieren, maar vanaf mijn 15de dacht ik 'later' talen te studeren. In het laatste jaar secundair bleken mijn punten voor biologie erg hoog en twijfelde ik toch aan mijn keuze voor talen. Tijdens de opendeurdag van de wetenschapscampus van de UA heb ik geïnformeerd naar alle opleidingen met toegepaste wetenschapsvakken, behalve diergeneeskunde. Ik heb simpelweg niet stilgestaan bij die optie, en onbewust was ik ook een beetje afgeschrikt door de omvang van 6 jaar. In augustus, enkele dagen voor ik me uiteindelijk zou inschrijven, maakten de mensen rondom mij me duidelijk dat diergeneeskunde echt goed bij me zou passen, en dat 6 jaar ook niet héél lang is. Ik schreef me in voor diergeneeskunde, en het bleek de beste keuze te zijn die ik ooit maakte! De overgang viel goed mee, behalve het heen-en-weergereis van thuis naar de campus (ik zat het eerste jaar niet op kot). De afstand en het gebrek aan contact met mijn vrienden van het secundair viel me het zwaarst. De eerste examenperiode was stresserend omdat ik niet kon inschatten hoe zwaar of hoe gemakkelijk de examens zouden zijn. Uiteindelijk was ik over de hele lijn geslaagd en vanaf dan was de druk van de ketel. Het vervolg van de opleiding vond ik aangenamer doordat de exacte wetenschappen (bijna) wegvielen. De enige aanpassing in mijn studiemethode was dat ik voortaan tijdens de les zelf structuur aanbracht in mijn cursus door zaken aan te duiden, te noteren en te markeren. Zo had ik veel minder werk na de lesuren!

Ik heb mijn keuze pas op het laatste moment gemaakt. Aangezien mijn ouders wilden dat ik naar de universiteit ging, heb ik hogeschool nooit als een optie gezien, iets wat ik me nu wel beklaag. Ik twijfelde tussen biologie en diergeneeskunde. Maar omdat biologie veel breder ging dan het dierenrijk alleen, een beetje te breed naar mijn zin, is het diergeneeskunde geworden. De infodag van de faculteit Diergeneeskunde heeft de doorslag gegeven. Het leek me een heel flexibele, actieve faculteit en ik voelde me echt uitgenodigd. Van de cursussen op zich had ik totaal geen idee, het was onmogelijk op dat moment om een beeld te krijgen van de moeilijkheidsgraad.